De aanleg van wegen was voor de Romeinse overheid niet alleen vanuit militair standpunt belangrijk. Het Romeinse wegennet was van essentieel voor de ontwikkeling van antieke steden. Het verbond de civitas-hoofdplaatsen zoals Tongeren  in de civitas Tungrorum, Bavay in de civitas Nerviorum en Kassel in de civitas Menapiorum met de provinciehoofdsteden Keulen en Reims.

Op gelijke wijze stonden de hoofdsteden van de bestuursdistricten in recht­streekse verbin­ding met de vici zoals bijvoorbeeld Tienen, Asse, Elewijt, Braives of Liberchies. Deze vici lagen langs de weg Tonge­ren-Kassel of Tongeren‑Ba­vay min of meer op regelmatige afstanden van elkaar. Talrijke vici ontwikkelden zich tot middeleeuwse steden. Mooie voorbeelden daarvan zijn Tienen, Maastricht en Heerlen. 

De steden die als bestuurlijke centra moesten functioneren, vormden een belangrijke voorwaarde voor een solide organisatie voor nieuw veroverde provincies. Tegelijk werden langs de wegen plaatsen voorzien waar de koeriers van paard konden wisselen of de nacht doorbrengen. Het ging om een normale vorm van overheersingspolitiek. In die zin was de uitbouw van het Romeinse wegennet geen geïsoleerd gegeven, maar vond die plaats in combinatie met de stichting van steden.