De geschiedenis van de Romeinse weg eindigde niet met de val van het West-Romeinse Rijk in 476 n.C., maar duurde voort  tot in de 19^de eeuw. Daarvoor nam de heerbaan een te belangrijke maatschappelijke en strategische positie in tijdens de middeleeuwen. Op oude historische kaarten die vaak werden gemaakt in opdracht van vorsten en overheden is de weg nog duidelijk aangegeven: Jean Villaret (1775-1778), de Ferraris (1771-1778) en Vandermaelen (1846-1854). Op de kaart van de Ferraris wordt hij Chaussée Brunehaut ou Ancienne Chaussée des Romains genoemd. Nieuwe nederzettingen zoals Ter Hove of Hendrieken zagen langs de heerbaan het licht. De Romeinse weg werd geleidelijk aan de Oude Katsye. 

Die Oude Katsye was op de eerste plaats een pelgrimsweg. Het Christendom verspreidde zich geleidelijk over de Romeinse weg in onze streken. De eerste gemeenschappen vinden wij vanaf de 4^de eeuw n.C. terug in Tongeren. Maternus, de bisschop van Keulen, wordt genoemd als de stichter van de bisschopszetel in Tongeren, Sint-Servatius als eerste bisschop. Tijdens de 2^de helft van de 4^de eeuw zou hij de bisschopszetel van Tongeren naar Maastricht hebben overgebracht. Daar overleed hij omstreeks 384. Ter hoogte van Sint-Truiden stichtte de Heilige Trudo kort na het midden van de 7^de eeuw langs de Romeinse weg een monnikengemeenschap. De Benedictijnerabdij van Sint-Trudo (740) werd één van de oudste en machtigste abdijen van het land.

De Oude Katsye maakte als snel deel uit van het netwerk van camino’s naar Sint-Jacob van Compostella. Over de weg reisden zo veel pelgrims dat Gerard, graaf van Loon, ter hoogte van de voormalige kluiskapel van Helshoven circa 1254 een priorij-hospitaal liet bouwen.