Enkele dagen geleden kocht ik een mooie ets van Medard Verburgh (1886-1957). Als titel noteerde de kunstenaar links onder ‘Verone’. Het is een fijne voorstelling van de Ponte Pietra die hij ook vereeuwigde in een klein schilderij van 1913 dat zich momenteel in een particuliere collectie in Palma bevindt.
In 1913 was Medard Verburgh na het behalen van een kunstprijs naar Italië gereisd. Hij bezocht er in drie maanden tijd de belangrijkste kunststeden en tekende en schilderde er een aantal werken van historische sites, onder meer in Rome, Napels, Firenze, Verona en Venetië. De Ponte Pietra is een Romeinse brug over de rivier de Adige in de stad Verona, in Noord-Italië. De brug dateert van de 1ste eeuw v.C. toen Verona een kolonie van de Romeinse Republiek werd (89 v.C.). Reeds tijdens de 2de eeuw stond er reeds een houten brug. Die houten brug werd gelijktijdig met de aanleg van de Via Postumia gebouwd. Deze belangrijke heerbaan in Noord-Italië werd in 148 v. Chr. aangelegd door consul Spurius Postumius Albinus in Gallië Cisalpina en liep voor een groot deel door de huidige Po-vlakte. De aanleg was in de eerste plaats gericht op militaire doeleinden. De heerbaan verbond Aquileia, een belangrijke militaire grensstad die Rome in 181 v.Chr. stichtte, met Genua. Hij liep via Treviso, Vicenza en Verona waar men over de Ponte Pietra de rivier de Adige overstak en zo verder naar Cremona en Piacenza. In Piacenza kruiste hij de Via Aemilia. Aan het begin van de 1e eeuw werd de weg oostwaarts uitgebreid, voorbij Aquileia, door de via Gemina. De Romeinse verovering van Ligurië hing af van deze weg, en verschillende van de belangrijkste steden hebben hun oorsprong er grotendeels aan te danken. Wanneer vanaf de 11de eeuw de bedevaarten naar Santiago de Compostella een steeds belangrijker rol speelden in het geloofsleven, ontwikkelde zich deze oude Romeinse heerbaan tot een voorname pelgrimsroute.
De Romeinen vervingen de houten brug door de stenen omwille van de belangrijke troepenbewegingen naar het noorden die via Verona verliepen. Zij bekleedden deze met marmeren platen. Vandaar de oorspronkelijke naam Pons Marmoreus. In diezelfde periode bouwden de Romeinen stroomafwaarts nog een tweede stenen brug, de Ponte Postumio, die echter niet bewaard bleef. De Ponte Pietra kende trouwens ook een bewogen geschiedenis. Verscheidene malen stortte zij gedeeltelijk in, onder meer door het geweld van kolkend water in de Adige. Telkens werd de brug heropgebouwd. In 1298 liet de heerser van de stadstaat Verona, Alberto della Scala, een toren bouwen aan de kant van het stadscentrum.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog bliezen de Duitsers tijdens hun terugtrekking uit Verona de historische brug op. Aan de kant van het oude stadscentrum bleef het gedeelte met de poort, wel bewaard. Tijdens de jaren 1957-1959 werd hij gerestaureerd waarbij de arbeiders de stenen van de oude brug van de bodem van de Adige ophaalden.
Foto: Mark Cartwright
Maak jouw eigen website met JouwWeb